Deze plek op het slagveld van de Somme is gekozen als plek voor het monument omdat vlakbij deze locatie tanks voor het eerst in actie kwamen met het Britse leger als nieuw verrassingswapen tegen het Duitse leger in de Eerste Wereldoorlog. Enkele kilometers ten zuiden van dit gedenkteken werden tanks ingezet bij de Slag bij Flers-Courcelette (15 - 22 september 1916). In de nacht van 14 september vonden in totaal 36 tanks hun weg naar hun toegewezen vertrekpunten voor de lancering van de Britse en Franse aanval op de Duitse stellingen tussen Courcelette en Combles. Minder dan een derde van dat aantal tanks slaagde erin een impact te maken op de Duitse versterkingen, de andere kregen pech, kwamen vast te zitten of werden uitgeschakeld.

Hoewel de strijd veel van de deelnemende Britse bataljons tot grote verliezen leidde en de meeste tanks er niet in slaagden hun doelen te bereiken, was er een grote morele boost die door de Britse pers werd gemeld met de verovering van Flers in combinatie met enkele van de tanks die wel door de Duitse linies braken.
Volgens de Britse officiële militaire geschiedenis "was het tafereel in Flers zonder precedent in oorlog" toen tank D16 net voor 8.20 uur het dorp Flers binnenreed. “Al vurend, slingerde de tank de hoofdstraat op, gevolgd door groepen juichende infanterie. Drie andere tanks (D6, D9 en D17) waren begonnen langs de oostelijke rand van het dorp te bewegen, waarbij ze tegen versterkingen en huizen met machinegeweren aansloegen en paniek zaaiden onder de verdedigers die het overleefden.

De meeste Beieren waren echter naar Gueudecourt gevlucht, en hoewel een paar groepjes wanhopige mannen het een tijdje volhielden, was alle weerstand om 10.00 uur voorbij.” Een luchtrapport om 8.43 uur aan het III Corps meldde: "Tank gezien in hoofdstraat Flers bezig met een groot aantal troepen die 'm volgen." De succesvolle verovering van het dorp Flers in deze strijd en de eerste samenwerking van dit nieuwe tankwapen met een infanterie- en artillerie-aanval was inderdaad onervaren en in een vroeg stadium, maar het was een glimp van wat komen ging.

Windmil memorial, Pozieres. Het monument bevindt zich aan de noordkant van de D929 Albert-Bapaume, net ten noorden van het dorp Pozières.

 

 

Vanaf 27 september 1914 arriveerde het Duitse leger in Bapaume en vocht het de volgende dagen tegen het Franse leger langs de hoofdweg richting Albert. De Fransen blokkeerden de weg naar Albert en slaagden erin de opmars van de 26e en 28e reservedivisie in dit gebied tegen te houden. Het Duitse leger stopte zijn verdere opmars een paar kilometer ten zuiden van Pozières aan de hoofdweg bij het dorp La Boisselle. Met de hoge grond bij Pozières stevig achter zijn voorste linie had het Duitse leger hier 360 graden een prachtig uitzicht over het landschap.

 

In 1915 en tot begin 1916 bouwden de Duitse divisies in deze sector van het slagveld van de Somme een versterkte frontlinie tussen de dorpen Gommecourt, Beaumont-Hamel, Thiepval, La Boisselle, Fricourt en Mametz tot Curlu aan de rivier de Somme. Achter de Frontlinie werd een tussenpositie opgebouwd bestaande uit prikkeldraadverdediging en versterkingen, en daarachter werd een Tweede Positie opgebouwd. Deze Tweede Positie omvatte een reeks steunpunten en observatiepunten op goede hoge terreinen.

 

De windmolen op deze hoge grond werd vanaf september 1914 gebruikt als observatiepost en commandopost van de Duitse veldartillerie. De uitzichten waren prachtig aan de voor- en achterzijde van deze positie. De site werd gebouwd als een versterking net ten noorden van het versterkte dorp Pozières.

 

Op 1 juli 1916 was het Britse offensief mislukt in zijn poging om de grond tussen de Duitse frontlinie en de tweede Duitse linie op de bergkam van Pozières te dekken en te veroveren.

Aanvallen begin juli door het Britse Vierde Leger op de Duitse stellingen bij Pozières waren niet succesvol geweest. Het 1st ANZAC Corps, dat van 14 tot 18 juli aankwam op het slagfront van de Somme, nam deel aan een aanval op het dorp Pozières op 23 juli 1916.

De Australische 1st Division veroverde het dorp Pozières tegen het einde van die dag. Het veroveren van de plaats van de windmolen ten noorden van het dorp was een doel van de aanval, om vanaf dit punt observatie voor de Britten te verzekeren over de Duitse achtergebieden van Grandcourt in de rivier de Ancre-vallei en Courcelette op de weg naar Bapaume. Deze twee dorpen bevonden zich aan weerszijden en aan de achterzijde van de Duitse sector bij Thiepval, die nog standhield in de oorspronkelijke Duitse stellingen die op 1 juli werden aangevallen.

De verovering van de grond bij Pozières tot aan een Duitse voorste commandopost bij Mouquet Farm, tussen Pozières en Thiepval, en de grond bij Grandcourt werd als essentieel beschouwd om te helpen bij de voorgestelde omsingeling en verovering van Thiepval.

 

Na bijna twee weken van bittere gevechten werd de plaats van de windmolen eind 5 augustus door de Australische strijdkrachten van het 1st ANZAC Corps zeker gesteld. De krachten die dit specifieke stuk grond op de bergkam van Pozières vasthouden, zouden het voordeel hebben dat ze vele kilometers in alle richtingen zouden kunnen kijken. De beweging van mannen, transport en kanonnen zou vanaf hier zichtbaar zijn voor de vijand.

Voor het Duitse leger in juli 1916 was het van cruciaal belang om deze locatie ten koste van alles vast te houden, omdat het het uitzicht over hun achterkant in de Thiepval-sector ten noorden van de Albert-Bapaume-weg en de achterkant van hun Contalmaison-Longueval-sector ten zuiden daarvan beschermde. Ook zouden de geallieerden, als ze gevangen werden genomen, een aanzienlijk voordeel behalen door over de achterste steun- en aanvoerlijnen van het Duitse leger te kunnen kijken voor deze hele sector van de Duitse Somme slagveld.

Informatiepaneel over de rol van Pozieres en de locatie van de windmolen.

Dit monument herdenkt de dieren die zijn omgekomen in de Eerste Wereldoorlog, met name de Australische en Nieuw-Zeelandse dieren die betrokken waren bij de Eerste Wereldoorlog

 

Een standbeeld van Franciscus van Assisi herdenkt de soldaten van het Australian Army Veterinary Corps, die de dieren troostten in de Eerste Wereldoorlog.

Informatiepaneel voor het Australian War Animal Memorial Pozieres.

Het volledige tank memorial. De eerste inzet van tanks was geen groot succes.

Blik op windmill memorial en het tankmemorial ten oosten van Pozieres.

Het First Australian Division Memorial, een stenen obelisk, staat aan de rand van de stad Pozieres. Het vervangt een houten kruis dat oorspronkelijk werd onthuld op wat nu de nabijgelegen Pozieres British Cemetery is. Een plaquette op de voorkant van het monument leest;

 

"AAN DE OFFICIREN ONDER COMMISSIE/ OFFICIEREN EN MANNEN VAN DE/ EERSTE AUSTRALIAN DIVISIE/ DIE VOCHTEN IN/ FRANKRIJK EN BELGI/1916 1917 1918"

 

Vervolgens worden de veldslagen weergegeven waaraan de 1st Division heeft deelgenomen;

 

POZIERES - MOUQUET FARM - LE BARQUE - THILLOY - BOURSIES DEMICOURT - HERMIES - LAGNICOURT - BULLECOURT - 3e SLAG OM IEPER - MENIN WEG - BROODSEINDE RIDGE - PASSCHENDALE - SLAG OM DE LYS - 2e SLAG OM IEPER - MENIN WEG - BROODSEINDE RIDGE - PASSCHENDALE - SLAG OM DE LYS - 2e SLAG OM LEES

 

Tussen 13 en 17 juli voerde het Britse Vierde Leger onder luitenant-generaal Sir Henry Rawlinson vier, kleinschalige aanvallen uit op Pozières zonder succes en ongeveer 24.000 slachtoffers. In deze periode werd het dorp zwaar gebombardeerd en in puin gelegd. Bij twee gelegenheden kwam de aanvallende infanterie in de loopgraaf die rond de zuidelijke en westelijke rand van het dorp liep, bekend als de "Pozieres-loopgraaf", maar beide keren werden ze verdreven.

 

De Australische Eerste Divisie was pas vanuit Gallipoli in Frankrijk aangekomen kort voordat ze op 18 juli 1916 onder bevel van luitenant-generaal Herbert Gough naar de stad Albert werd verplaatst. Hij zei tegen de commandant van de 1e divisie, generaal-majoor Harold Walker, dat hij de volgende nacht het dorp Pozieres moest aanvallen. Walker, een stoere en ervaren Engelse officier die de Divisie sinds Gallipoli had geleid, wilde er niets van weten en stond erop dat hij de aanval pas zou uitvoeren als zijn Divisie zich voldoende had voorbereid. Als gevolg hiervan kwam de Divisie in actie met de hoofdaanval van het Britse Vierde Leger in de nacht van 22 op 23 juli 1916.

De Australiërs slaagden erin het dorp binnen een uur te veroveren en bleven zich een weg vechten over de hoofdweg bij de westelijke rand van het dorp naar een Duitse bunker die ze 'Gibraltar' hadden genoemd. Slechts 200 meter scheidde de Australiërs van het hoofddoel van de aanval, Pozieres Ridge zelf. Ondertussen had de aanval van de 48th Division op de Duitse loopgraven ten westen van Pozières enig succes. De belangrijkste aanval van het Vierde Leger tussen Pozieres en Guillemot was echter een complete en kostbare mislukking.

Als gevolg van de enige Britse overwinning op 23 juli, werd Pozieres een aandachtspunt voor de Duitse artillerie. De divisie klampte zich vast aan haar winst, ondanks het bijna voortdurende vijandelijke artillerievuur en de tegenaanvallen. Toen de uitgeputte mannen van de Australische 1st Division werden afgelost, hadden ze 5.285 slachtoffers geleden, dus het is geen wonder dat de eerste inzet van Australische troepen aan de Somme in hun geheugen gegrift stond, waarbij enkele veteranen van de Gallipoli-campagne zeiden "dat" (Gallipoli) was een wandeling in het park vergeleken met Pozieres. Zoals blijkt uit de betrokkenheid van de Divisies bij veel van de grote veldslagen van de Grote Oorlog, is de verklaring waarom ze hun gedenkteken hier in Pozieres hebben opgericht te vinden in hun archieven;

 

Als toneel van de eerste operatie op grote schaal door de 1st Division in Frankrijk, vanwege het strategische belang ervan in de Slag aan de Somme, 1916, en vanwege de intensiteit van de gevechten en dapperheid die door beide partijen in zijn gevangenneming en retentie, maakte Pozieres zo'n indruk op de hoofden van de leden van de 1st Australian Division dat de keuze ervan als de plaats van het monument voor de gevallenen van de Division unaniem werd goedgekeurd.

De Slag bij Mouquet Farm, ook bekend als de Fighting for Mouquet Farm, maakte deel uit van de Slag aan de Somme en begon tijdens de Slag bij Pozières (23 juli - 3 september). De gevechten begonnen op 23 juli met aanvallen van het Reserveleger en werden op 16 september ingenomen door de 3rd Canadian Division van het Canadian Corps. De boerderij ging verloren bij een Duitse tegenaanval, voordat ze op 26 september werd heroverd tijdens een aanval door de 11e (Noordelijke) Divisie tijdens de Slag om Thiepval Ridge (26-28 september), waarin No. 16 Sectie van de 6e East Yorkshire (Pioniers) rookte de laatste Duitse verdedigers uit.

 

 

Verwijsborden in Pozieres naar memorials en begraafplaatsen.

In de nacht van 10 augustus vielen partijen van de 4e Australische Divisie van het I Anzac Corps de boerderij aan en slaagden erin geavanceerde posten te vestigen in de vallei ten zuiden van de boerderij en in het oosten. Vervolgens werden aanvallen uitgevoerd vanuit een steunpunt in Fabeck Graben (Fabeck Trench) naar het noordoosten en om de saillant bij de boerderij te verdiepen. Op 22 augustus had de 2e Australische Divisie nog verschillende pogingen ondernomen op de boerderij en besefte ze dat de belangrijkste verdedigingspositie ondergronds was, waar de Duitsers de kelders hadden uitgegraven om gekoppelde dug-outs te creëren. Op 3 september viel de 4e Australische Divisie opnieuw aan met de 13e Brigade en veroverde een groot deel van de oppervlakteresten van de boerderij en loopgraven in de buurt, met man-tegen-man gevechten in de ruïnes en onder de grond. Duitse tegenaanvallen sloegen de Australiërs af, met uitzondering van een klein deel van Fabeck Graben, voor een verlies van 2.049 Australische slachtoffers.

 

Tijdens de slag rukten de divisies van het I Anzac Corps op in noordwestelijke richting langs de bergkam van Pozières, in de richting van het Duitse sterke punt Mouquet Farm, met ondersteuning van de Britse divisies aan de linkerkant. De toegangen tot de boerderij waren zichtbaar voor Duitse artilleriewaarnemers, die artillerievuur op de aanvallers richtten, vanaf drie zijden van de saillant die zich in de linies had ontwikkeld. Veel slachtoffers vielen bij de aanvallers toen ze de boerderij naderden en in augustus en in september werden de Australische divisies drie keer teruggedreven van de boerderij.

 

Het Canadian Corps loste op 5 september het I Anzac Corps af. De Canadezen veroverden op 16 september een deel van de boerderij en werden vervolgens afgeslagen door een tegenaanval. Op 25 september hadden verdere aanvallen een deel van de boerderij aan de oppervlakte veroverd, maar de Duitsers hadden nog steeds de kelders, dug-outs en tunnels eronder. De boerderij werd op 26 september veroverd door de 34th Brigade van de 11th Division, tijdens de algemene aanval van de Battle of Thiepval Ridge. De 9th Lancashire Fusiliers bombardeerden de uitgangen van de ondergrondse stellingen en wisten ook het tweede doel te bereiken, aan de westkant van de Zollern Trench, waar Duitse mitrailleurnesten eerdere aanvallen hadden tegengehouden. De 6th East Yorkshire (Pioniers) overweldigde de laatste verdedigers met rookgranaten en nam 56 gevangenen.

 

In de gevechten rond Pozières en Mouquet Farm leed het I Anzac Corps c. 6.300 slachtoffers. Tijdens de tweede periode aan de Somme verloor de 1st Australian Division 2.654 manschappen, na in augustus al 5.278 slachtoffers te hebben gemaakt. De 2e Australische Divisie had 6.846 verliezen van 25 juli - 7 augustus en 1.267 slachtoffers van 23-29 augustus. Van 29 juli - 16 augustus had de 4e Australische Divisie 4.761 verliezen en 2.487 slachtoffers van 27 augustus - 4 september.

In het hart van de slagvelden van de Somme, vlakbij het Thiepval Memorial, verwelkomt de Historial bezoekers van Thiepval. De recente renovaties van de winkel, cafetaria, toiletten en picknickplaats hebben de kwaliteit van de dienstverlening op deze site verbeterd.

 

Als inleiding tot het nieuwe museum ter plaatse schetsen documentaires en panelen in drie talen (Frans, Engels en Duits) de geschiedenis van de Grote Oorlog, de Slag aan de Somme en het specifieke karakter van deze uitzonderlijke herdenkingsplaats.

 

Als uitbreiding op het bestaande bezoekerscentrum is in juni 2016 het nieuwe Thiepvalmuseum geopend.

 

 

Gebouwd als aanvulling op het bestaande centrum, is het gewijd aan de geschiedenis van de veldslagen van de Somme, in het bijzonder de Somme-campagne van 1916, en aan de nagedachtenis van de vermisten.

De permanente tentoonstelling van 400 m2 verenigt museumstukken, archeologische voorwerpen, multimedia en grootschalige installaties zoals de replica van het vliegtuig van Charles Guynemer. De 60 meter lange muurschildering van Joe Sacco opent een denkbeeldig venster op het slagveld van 1 juli 1916.

 

 

Kenmerkende bank vlakbij Thiepval Memorial.

informatiepaneel vlakbij Thiepval Memorial.

Verwijsbord naar Thiepval Memorial.

Thiepval Cemetery. Het Thiepval Memorial, het Memorial to the Missing of the Somme, draagt de namen van meer dan 72.000 officieren en manschappen van de Britse en Zuid-Afrikaanse troepen die vóór 20 maart 1918 in de Somme-sector zijn omgekomen en van wie de graven niet bekend zijn. In de winter van 1931-32 werd besloten om een kleine gemengde begraafplaats aan de voet van het monument aan te leggen om het verlies van zowel de Franse als de Gemenebestlanden te vertegenwoordigen.

 

 Van de 300 graven van het Gemenebest op de begraafplaats zijn er 239 niet geïdentificeerd. De lichamen werden gevonden in december 1931 en januari-maart 1932, sommige zo ver noordelijk als Loos en zo ver zuidelijk als Le Quesnel, maar de meerderheid kwam van de Somme-slagvelden van juli-november 1916. Van de 300 Franse doden zijn er 253 niet geïdentificeerd .

 

Totaal aantal begrafenissen: 600.

 

Geïdentificeerde slachtoffers: Verenigd Koninkrijk 56, Frankrijk 47, Australië 4, Nieuw-Zeeland 1. Totaal 108.

 

Niet-geïdentificeerde slachtoffers: Frankrijk 253, Verenigd Koninkrijk 239. Totaal 492.

De galerij gewijd aan de Slag aan de Somme komt uit op een panoramische muurschildering van Joe Sacco; het beeldt de schrijnende dag van 1 juli 1916 uit, uur na uur. Gereproduceerd op 60 meter zwart verlicht glas, biedt het een panoramisch uitzicht op het slagveld, een grafisch verhaal van militaire operaties.

 

De Historial dient ook als een feest: de Gallery of 'Aces' is opgedragen aan de duivelse piloten die zichzelf illustreerden in luchtgevechten. De tentoonstelling sluit af met de nadruk op hoe de Somme staat op het kruispunt van naties en Europese geschiedenis.

Granaathulzen in het Historial de la Grande Guerre - Musée de Thiepval.

 

Opgegraven artifacten in het Historial de la Grande Guerre - Musée de Thiepval.

 

Detail van de panoramische muurschildering van Joe Sacco.