Grafsteen voor lance corporal Mayers op Devonshire Cemetery.

Grafsteen voor soldaat Enticott op Devonshire Cemetery.

Toegangspad tot Devonshire Cemetery. Rechts het beruchte monumentje: The Devonshires held this trench, the Devonshires hold it still.

Gordon Cemetery ligt iets van de weg D938 en op steenworpafstand van Devonshire Cemetery.

De naamsteen van Gordon Cemetery.

Mametz bevond zich binnen de Duitse linies tot 1 juli 1916, toen het werd veroverd door de 7e divisie en Mametz Wood, ten noordoosten van het dorp, werd ingenomen op de dagen na 7 juli.

 

Gordon Cemetery werd aangelegd door mannen van de 2nd Gordon Highlanders die een deel van hun doden van 1 juli begroeven in wat een ondersteunende loopgraaf was geweest, samen met twee artilleristen die op 8 juli sneuvelden en een onbekende soldaat.

 

 

Op de begraafplaats zijn 102 oorlogsgraven van de Eerste Wereldoorlog, waarvan vijf niet geïdentificeerd. Omdat de exacte locatie van de meeste graven niet kon worden vastgesteld, zijn 93 van de grafstenen in halve cirkels rond het centrale kruis geplaatst.

 

Totaal aantal begrafenissen: 102.

 Geïdentificeerde slachtoffers: Verenigd Koninkrijk 97. Totaal 97.

De begraafplaats is ontworpen door AJS Hutton.

Gordon Cemetery.

Toegang tot Carnoy Military Cemetery.

De begraafplaats werd in augustus 1915 aangelegd door de 2nd King's Own Scottish Borderers en de 2nd King's Own Yorkshire Light Infantry, toen het dorp direct ten zuiden van de Britse frontlinie lag. Het bleef in gebruik door troepen die deze sector vasthielden tot juli 1916, toen Field Ambulances opkwamen en een kamp werd opgericht op de hoger gelegen grond ten noorden van het dorp. Het werd gesloten in maart 1917. Van maart tot augustus 1918 was het in Duitse handen en werden Duitse (en enkele Britse) graven gemaakt tussen de Britse graven en de ingang, en ook op een Duitse begraafplaats ernaast; maar de Duitse graven en de Duitse begraafplaats werden in 1924 verwijderd.

 

Op deze plek worden 854 oorlogsslachtoffers van 1914-18 herdacht. Hiervan zijn er bijna 27 niet geïdentificeerd en zijn speciale gedenktekens opgericht voor 17 soldaten en een piloot uit het Verenigd Koninkrijk, waarvan bekend is of wordt aangenomen dat ze onder hen begraven zijn.

 

De begraafplaats heeft een oppervlakte van 4.441 vierkante meter en is omsloten door een rode bakstenen muur.

 Totaal aantal begrafenissen: 854.

Geïdentificeerde slachtoffers: Verenigd Koninkrijk 818, Nieuw-Zeeland 5, Canada 2, Australië 1, Zuid-Afrika 1. Totaal 827.

Het graf van Henri Thierion de Monclin, gedood op 28 september 1914 in Carnoy, bevindt zich in Montauban, langs de weg die naar Mametz leidt. Kapitein Thierion van het 69meRI sneuvelde, samen met de helft van zijn compagnie, om de terugtrekking van een naburig bataljon te beschermen.

 

Het graf van van kapitein Thierion de Monclin, geboren op 13 juni 1883 in Parijs, gedood op 28 september 1914 in Carnoy, bevindt zich aan de rand van de D64, de weg die van Montauban naar Mametz leidt. Het was op het moment van de race naar de zee, toen de ene tegenstander de andere probeerde te overvleugelen, en de Duitsers de Kanaalhavens wilden veroveren. Dit was voordat de oorlog een diep litteken werd dat zich uitstrekte van Vlaanderen tot aan de Vogezen, voordat dit conflict "loopgravenoorlog" werd.

 

Op dit graf kunnen we lezen: "Ter nagedachtenis aan Henri Thierion de Monclin, kapitein van het 69e infanterieregiment en soldaten van de 5e compagnie die sneuvelden voor Frankrijk op 28 september 1914". In nummer 3766 van 8 mei 1915 publiceerde L'Illustration in zijn rubriek "Roll of Honor of the War", een foto van Henri de Monclin met de volgende opmerking: "Al gewond zijnde, toonde hij heldhaftige moed door te weigeren te weg gaan, waardoor de helft van zijn compagnie verbonden en gedood wordt om de terugtrekking van een naburig bataljon te beschermen". Deze zin vat het citaat samen dat Henri de Monclin postuum ontving: "Een elite-officier, even bekwaam als moedig. Op 28 september 1914 toonde hij opnieuw grote moed. Hoewel hij gewond was, weigerde hij terug te trekken. Hij stierf met de helft van zijn compagnie een hoogst heroïsche dood, om de terugtrekking van een naburig bataljon te beschermen.".

Henri de Monclin ontving postuum het Legioen van Eer en het Croix de Guerre.

 

De familie van Monclin had drie legerzonen. De eerste die zijn leven gaf voor zijn land was Léon die, luitenant van de 5e Goum, een lichte infanterie-eenheid, op 2 september 1912 in Marokko sneuvelde. Na Henri was het André, geboren op 16 november 1890 en als tweede luitenant van de 147e RI, die op 28 februari 1915 sneuvelde in het Trapèzebos in Mesnil-lès-Hurlus (Marne).

 

Hij ontving voor zijn actie dit postume citaat: "Hij voerde het bevel over zijn compagnie bij de aanval op een sterk georganiseerd bos, en gaf het beste voorbeeld van energie en moed. Hij werd gedood op de borstwering van de vijandelijke loopgraaf, aan het hoofd van zijn mannen. " André de Monclin ontving postuum het Legioen van Eer en het Croix de Guerre.

 

 

Op 27 september 1914 nam het 69e Infanterieregiment om 10.00 uur het dorp Montauban in, maar ging hierin te ver vooruit in vergelijking met de andere Franse eenheden die in de sector betrokken waren. Het moest het op 28 september het hoofd bieden aan een gewelddadige Duitse tegenaanval die dwong hem het dorp te verlaten om zijn front terug te brengen naar Carnoy, iets zuidelijker.

 

Het graf van Kapitein de Monclin is een van de weinige zeldzame overblijfselen uit deze periode, herfst en winter 1914, die de Franse aanwezigheid in de Albert-regio markeert, voordat de Britten het gebied in de zomer van 1915 overnamen tot 1918.

Dantzig Alley British Cemetery.

Het dorp Mametz werd op 1 juli 1916, de eerste dag van de Slag aan de Somme, door de 7e Divisie gedragen na zeer harde gevechten bij Dantzig Alley (een Duitse loopgraaf) en andere punten. De begraafplaats werd later in dezelfde maand aangelegd en werd tot november daaropvolgend gebruikt door veldambulances en gevechtseenheden. De grond ging verloren tijdens de grote Duitse opmars in maart 1918, maar herwon in augustus, en in augustus en september 1918 werden enkele graven toegevoegd aan de begraafplaats. Bij de wapenstilstand bestond de begraafplaats uit 183 graven, nu in perceel I, maar het werd toen zeer sterk vergroot door graven (bijna heel 1916) die werden aangevoerd van de slagvelden ten noorden en oosten van Mametz en van bepaalde kleinere begraafplaatsen.

 

 

Sfeerbeeld van Dantzig Alley British Cemetery.

Op de Britse begraafplaats Dantzig Alley zijn nu 2.053 graven en herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog. 518 van de graven zijn niet geïdentificeerd, maar er zijn speciale gedenktekens voor 17 slachtoffers waarvan bekend is of waarvan wordt aangenomen dat ze onder hen begraven zijn. Andere speciale gedenktekens vermelden de namen van 71 slachtoffers begraven op andere begraafplaatsen, waarvan de graven werden vernietigd door granaatvuur.

 

Totaal aantal begrafenissen: 2.053.

Geïdentificeerde slachtoffers: Verenigd Koninkrijk 1493, Nieuw-Zeeland 18, Australië 13, Canada 10, Zuid-Afrika 3, India 1. Totaal 1.538.

De begraafplaats is ontworpen door Sir Herbert Baker

Grafsteen van soldaat Johnston op de Britse begraafplaats Dantzig Alley.

Grafsteen van soldaat King op Dantzig Alley British Cemetery.

Stone of Remembrance op Dantzig Alley British Cemetery.

Fricourt British Cemetery.
Op 30 juni 1916 lag het dorp Fricourt net binnen de Duitse frontlinie. Het werd op 1 juli aangevallen door de 17e divisie en tegen het einde van de dag werd het gevangen tussen die divisie in het westen, de 21e in het noorden en de 7e in het zuiden. het dorp werd de volgende dag bezet door de 17e Divisie. Van 25 maart 1918 tot de volgende 26 augustus was Fricourt weer in Duitse handen.

 

 

Dantzig Alley British Cemetery ligt even ten oosten van het dorp Mametz.

De 17e divisie heeft twee begraafplaatsen aangelegd en de meeste doden die erin zijn begraven behoorden tot die divisie.

 

Fricourt British Cemetery (Bray Road) werd aangelegd door het 7th East Yorkshire Regiment tussen 5 en 11 juli 1916. Het werd gebruikt tot eind oktober en opnieuw (voor vier begrafenissen) in 1918.

 

 

Naamsteen op Fricourt British Cemetery.

Grafsteen voor Lance Corporal Smith op Fricourt British Cemetery.

Het Fricourt Memorial herdenkt de mannen van het 7th Battalion die zijn omgekomen op 1 juli 1916, of daarna zijn overleden aan hun verwondingen, bij de opening van de slag aan de Somme. Het monument bevindt zich op de Fricourt British Cemetery, waar 92 mannen van het 7th Battalion zijn begraven.

 

Het Memorial werd opgericht in 1921 en verving een tijdelijk houten monument dat eerder was geplaatst. Mary Henry, een kleindochter van luitenant-kolonel Ronald Fife die op 1 juli 1916 de bevelhebber van het 7e bataljon was, heeft een foto van dit vroege monument aan het Green Howards Museum geschonken.

 

Op drie zijden van het plein staan ??117 namen van bovengenoemde mannen van het 7de Bataljon. 89 van de namen verwijzen naar mannen die op de begraafplaats zijn begraven, en de andere namen verwijzen naar mannen die elders begraven zijn of die geen bekend graf hebben en elders worden herdacht.

 

Merk op dat de opname van de namen onnauwkeurig is geweest. Er zijn zeer veel fouten in de namen zoals vermeld op het gedenkteken, en de fouten zijn hieronder vermeld.

Helaas, omdat het monument een eeuw geleden door het Green Howards-regiment is opgericht, kunnen deze spelfouten tegenwoordig niet worden gecorrigeerd.

Op de begraafplaats zijn 133 graven en herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog. Een van de graven is niet geïdentificeerd en een speciaal monument herdenkt een slachtoffer waarvan bekend is dat het begraven ligt op de begraafplaats wiens graf niet kon worden gevonden.

 

Totaal aantal begrafenissen: 133 en 1 speciaal gedenkteken.

Geïdentificeerde slachtoffers: Verenigd Koninkrijk 131, Nieuw-Zeeland 1. Totaal 132.

De begraafplaats is ontworpen door WH Cowlishaw.

Verwijsborden naar Britse begraafplaatsen in Fricourt.

Naamsteen van Fricourt New Military Cemetery.

Op 30 juni 1916 lag het dorp Fricourt net binnen de Duitse frontlinie. Het werd op 1 juli aangevallen door de 17e divisie en tegen het einde van de dag werd het gevangen tussen die divisie in het westen, de 21e in het noorden en de 7e in het zuiden. het dorp werd de volgende dag bezet door de 17e Divisie. Van 25 maart 1918 tot de volgende 26 augustus was Fricourt weer in Duitse handen.

 

De 17e divisie heeft twee begraafplaatsen aangelegd en de meeste doden die erin zijn begraven behoorden tot die divisie.

 

Fricourt New Military Cemetery bestaat in feite uit vier grote begraafplaatsen, gemaakt door het 10e West Yorkshire Regiment na de verovering van Fricourt in juli 1916, en een paar enkele graven van september 1916.

 Op de begraafplaats zijn 210 oorlogsgraven van de Eerste Wereldoorlog, waarvan 26 niet geïdentificeerd. 159 van de graven behoren tot het 10th West Yorkshire Regiment.

 Totaal aantal begrafenissen: 210.

Gïdentificeerde slachtoffers: Verenigd Koninkrijk 182, Nieuw-Zeeland 2. Totaal 184.

De begraafplaats is ontworpen door AJS Hutton.

 

Grafsteen voor soldaat Kirkwood op Fricourt New Military Cemetery. De datum van 1 juli 1916 is hier prominent aanwezig.