Cambrai in beeld 31

Van St. Erme naar Montaignu.

 

Klik op de foto voor een vergroting

Om bij de Britse begraafplaat van St. Erme te komen loopt men wel erg direct langs een woning.

Het fraaie en goed onderhouden dorpsmonument vsan  St. Erme. Het tragische thema van de achtergelaten familie komt regelmatig terug.

Toegang tot Saint Erme Communal Cemtery.

Nog een voorbeeld van "in de buurt begraven".

Graf van W. Pearson, voorzien van het opschrift hier in de buurt begraven.

Er zijn 76 oorlogsgraven van het Gemenebest uit de oorlog van 1914-1918, waarvan er 7 niet-geïdentificeerd zijn en 8 uit de oorlog van 1939-1945. 36 personen uit de oorlog van 1914-1918 werden oorspronkelijk begraven op de gemeentelijke begraafplaats van Ramecourt.
 
 

Veel van de graven, collectief maar niet individueel geïdentificeerd, zijn gemarkeerd door grafstenen met het opschrift 'Begraven nabij deze plek'.

Aanduiding van de begraafplaats in St. Erme.

Rond het nietige dorpje Montaigu liggen twee grote Duitse begraafplaatsen. Dit is de toegang tot Montaigu II.

Het centrale monument op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu II.
Reparatiewerkzaamheden tussen de twee wereldoorlogen De eerste werkzaamheden om de toestand van de begraafplaats te verbeteren werden in 1928 uitgevoerd door de Duitse Oorlogsgravencommissie op basis van een overeenkomst die in 1926 met de verantwoordelijke Franse militaire autoriteiten was bereikt. Ten eerste werden de terrasvormige rijen graven ondersteund en ondersteund door natuurstenen metselwerk waaraan symbolische kruisen waren bevestigd. De graven waren gemarkeerd met stenen tafelen. Een smeedijzeren hek met aangrenzende vleugelmuren beveiligde de toegang. Dit werd gevolgd door het planten van bomen, rozen, lavendel en groenblijvende planten, evenals hagen aan drie zijden van het terrein. Het probleem van het permanent markeren van de graven bleef echter onopgelost vanwege een gebrek aan buitenlandse valuta en de Tweede Wereldoorlog die in 1939 uitbrak.

632 Duitse oorlogsslachtoffers liggen hier begraven.
De Duitse militaire begraafplaats Montaigu II werd in februari 1917 door de Duitse troepen aangelegd; De laatste begrafenis vond begin oktober 1918 plaats. De doden en zij die stierven aan hun verwondingen tijdens de gevechten rond de Chemin-des-Dames in april en mei 1917, evenals van mei 1918 en september tot oktober 1918, worden hier begraven. Degenen die in Montaigu II rustten, behoorden tot essentiële troepeneenheden waarvan de thuisbasissen in Brandenburg, West-Pruisen, Silezië en Baden waren. Na het einde van de oorlog hebben de Franse militaire autoriteiten geen extra graven gemaakt, met uitzondering van twee dode lichamen die later werden gevonden.

Deutsche Soldatenfriedhof Montaigu II.
Na het sluiten van de Duits-Franse oorlogsgravenovereenkomst van 19 juli 1966 kon de Duitse Oorlogsgravencommissie – financieel ondersteund door de federale overheid – beginnen met het definitieve ontwerp van de Duitse militaire begraafplaatsen in Frankrijk uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Eerste Wereldoorlog Op de begraafplaats Montaigu II Deze beperkten zich tot het reviseren van de beplanting, het herstellen van het metselwerk en het vervangen van beschadigde naamborden.

Liggende grafsteen op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu II.

Deutsche Soldatenfriedhof Montaigu II ligt prachtig in het groene Franse land.

Een deel van de terrassen op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu II.

Verwijzing naar deutsche Soldatenfriedhof Montaigu II.

toegang tot deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.

7193 Duitse oorlogsslachtoffers liggen op de Duitse militaire begraafplaats Montaigu I, die tijdens de oorlog door de Duitse troepen werd aangelegd.
Hij nam vooral gesneuvelde soldaten op uit het oostelijk deel van de Chemin-des-Dames. Na het einde van de oorlog breidden de Franse militaire autoriteiten de begraafplaats uit door Duitse doden uit het gebied van 60 gemeenten en districten te begraven, waaronder Mauregny (meer dan 1000 gevangenen), Concy-les-Eppes (meer dan 500 gevangenen), Berrieux ( 600 gevangenen) en anderen - allemaal slachtoffers van de felle strijd om het bezit van de Chemin-des-Dames, die zich als een barrière tegen de geallieerde aanvallen verzette van herfst 1914 tot lente 1915 en in april/mei 1917.

Duitse graven op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.
 
De Duitse aanval eind mei 1918 en de defensieve veldslagen van september tot oktober 1918 veroorzaakten opnieuw zware verliezen. Degenen die in Montaigu I rustten, behoorden tot militaire eenheden waarvan de thuisbasis zich in bijna alle landen en provincies van het toenmalige Duitse rijk bevond. Troepen uit Brandenburg, Mecklenburg, Sleeswijk-Holstein, West-Pruisen en Württemberg waren vooral betrokken bij de gevechten in 1918. Reparatiewerkzaamheden tussen de twee wereldoorlogen De Duitse Oorlogsgravencommissie voerde in 1933 de eerste werkzaamheden uit om de toestand van de begraafplaats te verbeteren, op basis van een overeenkomst die in 1926 met de verantwoordelijke Franse militaire autoriteiten was bereikt. Deze hadden vooral betrekking op de beplanting van de begraafplaats met berken- en dennenbomen, het ontwerp van het gemeenschappelijk graf en de bouw van een herdenkingshal in rode zandsteen uit de Vogezen, die alleen casco kon worden voltooid.

Het centrale gedenkgebouw op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.
Het probleem van het permanent markeren van de graven bleef onopgelost vanwege een gebrek aan buitenlandse valuta en de Tweede Wereldoorlog die in 1939 uitbrak. Definitief ontwerp Nadat op 19 juli 1966 de Frans-Duitse oorlogsgravenovereenkomst was gesloten, kon de Duitse Oorlogsgravencommissie – financieel ondersteund door de federale overheid – beginnen met het definitieve ontwerp van de Duitse militaire begraafplaatsen in Frankrijk uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Eerste Wereldoorlog. Al in 1965 werd het gehele begraafplaatsgebied met een speciale vergunning vergroend. Verdere uitbreiding - voltooiing van de herdenkingshal, herziening van bomen en struiken, aanleg van een ingang - vond plaats tussen 1974 en 1977.

Sfeerbeeld van deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.
Vanaf 1975 konden de voorlopige houten grafstenen worden ingeruild voor metalen kruisen met gegoten namen en data van de rustenden. hier. De door de Bundeswehr vervoerde kruisfunderingen van 35 kilogram werden geplaatst door vrijwilligers uit de jeugdkampen van de Volksbund en ondersteunden, net als de soldaten van de Bundeswehr, op indrukwekkende wijze de Volksbund bij het vervullen van zijn taken.
 
Van de 7.193 doden rusten er 5.403 in individuele graven; 12 bleven naamloos. Van het gemeenschappelijke graf met 1.790 slachtoffers zijn er slechts 62 bij naam bekend.

Portaal van het centrale gedenkgebouw op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.

getallen op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.

Liggende stenen en de traditionele versieringen op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.

In het gedenkgebouw hangt een serene sfeer. De zandstenen constructie ommuurt houten gedenkpanelen met de namen van diegenen die geen eigen graf hebben op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.

Twee foto's van het interieur in het gedenkgebouw op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.

Twee foto's van het interieur in het gedenkgebouw op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.

Detail van de gegraveerde namen op de fraaie houten panelen.

Deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I vanaf het gedenkgebouw.

Zwart-wit sfeerbeeld op deutsche Soldatenfriedhof Montaigu I.

 

-V-

Terug naar top