Verdun in beeld (16)
Van Jametz via Romagne sous les cȏtes, Damvillers, Azannes, Soumazannes village détruit en het Bois des Caures naar Beaumont-en Verdunois

 

Klik op de foto voor een vergroting

Net buiten Jametz, ten noorden van de Verdunse bossen, is deze zwaar gehavende markeersteen voor de 5th US division te vinden. De Amerikanen trokken kort voor het einde van de vijandigheden vanaf de Maas noordoostwaarts richting Metz.

Rond Romagne is de streek bezaaid met Duitse begraafplaatsen. Romagne-sous-les cȏtes Deutscher Soldatenfriedhof herbergt dit bijzondere monument ter herinnering aan een ongeval in oorlogstijd, met bijpassend standaard kruis.

Centrale gedenksteen op Romagne-sous-les-cȏtes Deutscher Soldatenfriedhof.2227 graven telt deze plot, die al in 1916 door de Duitsers werd aangelegd vanwege de vele verbandplaatsen in de streek. De soldaten kwamen vooral uit Bayern, Brandenburg, Oost- en Westpreußen, Mecklenburg, Pommern, Hannover, Hessen, Baden, en Lotharingen.

De bescheiden toegang tot Damvillers Deutsche Soldatenfriedhof.

Prachtige oude grafzerk op Damvillers Deutsche Soldatenfriedhof

Damvillers Deutsche Soldatenfriedhof. 1113 doden telt de begraafplaats, die ook lag in de nabijheid van verbandplaatsen en lazaretten. 4 Oostenrijk-Hongaren en 2 Belgische geïnterneerden hebben hier hun laatste rustplaats. De begraafplaats werd ook tijdens de offensieven rond Verdun ingericht. De soldaten kwamen uit vrijwel alle deelstaten.

Toegang tot Azannes II Deutsche Soldatenfriedhof. Azannes was een medisch centrum voor de Duitse legers. Rond het dorp liggen meerdere begraafplaatsen. 4.750 zijn er hier begraven vanaf april 1916. 156 van hen liggen in een Kameradengraf. Ze kwamen vooral uit Bayern, Hessen, Sachsen en Thüringen.

Grafzerk en stalen kruis achteraan Azannes II Deutsche Soldatenfriedhof

Azannes II Deutsche Soldatenfriedhof in mei 2014. Het koolzaad bloeit uitbundig.

Sfeerbeeld op Azannes II Deutsche Soldatenfriedhof

Azannes I Deutsche Soldatenfriedhof, een combinatie met een verlaten Franse cimetière. Eind februari 1916 werden hier de eerste doden begaven. In totaal liggen hier 817 soldaten uit Bayern, Hessen, Sachsen, Brandenburg, Ostpreußen, Mecklenburg, Posen en Schleswig-Holstein.

Azannes I Deutsche Soldatenfriedhof

Imposant Duits gedenkteken op Azannes I Deutsche Soldatenfriedhof, achtergelaten door de Beierse troepen van het kgl. Bayerische Armierungsbattaljon X: “Getreu bis zum Tode”

Helm op het Beierse monument.

Azannes I Deutsche Soldatenfriedhof; aangrijpende herinnering.

1916; slag om Verdun

In de bossen vlak bij Azannes ligt het droevig restant van Soumazannes village détruit. Een vervallen infobord biedt wat informatie.

Verwijsbord naar Soumazannes village détruit.

Verder de bossen in naar het zuiden ligt aan een bospad deze beschadigde en vervallen Duitse begraafplaats.

“Wir gedenken unsere Helden die für uns ihr leben gaben moge diese Stein es melden wie wir danken ihren Taten IR 24 1916.”

Vernielde grafzerk voor een Duits officier van het 24e Infanterie Regiment

De contouren van de begraafplaats zijn nog altijd goed zichtbaar.

Aan de D905 ligt, in de bossen, de plek waar Driant het leven liet.  Emile Driant (Neufchâtel-sur-Aisne (Champagne), 11 september 1855 - Beaumont-en-Verdunois, 21 februari 1916) was een Franse militair.

 

Toen de slag om Verdun begon op 21 februari 1916 lagen Driant ’s 1200 Chasseurs op posities in het Bois des Caures ten noorden van de stad. Ze moesten daar het zwaarste artilleriebombardement in de geschiedenis tot dan toe ondergaan en moesten daarna strijd leveren tegen een overweldigende overmacht, totdat ze op de middag van 22 februari dreigden te worden omsingeld. Luitenant-kolonel Driant gaf zijn weinige overblijvende manschappen opdracht terug te trekken in de richting van Beaumont. Tijdens die terugtocht werd Driant door een kogel getroffen in zijn hoofd.

Door hun posities te houden en tot het eind te vechten offerden luitenant-kolonel Emile Driant en zijn Chasseurs (omsingeld en overlopen) hun leven teneinde de opmars van de vijand te vertragen. Emile Driant wordt met trots herdacht door de bevolking van Verdun, die nog steeds de gevechten in het Bois des Caures gedenkt met een ceremonie op de 21ste februari van elk jaar.

Driant, de flamboyante luis in de pels van het Franse opperbevel, werd door zijn heldhaftige weerstand van potentiële krijgsraad kandidaat tot nationale held. Om het monument de graven van zijn jagers. 

Driant ‘s commandoabri aan de D125. De beschadigde stelling wordt door een halve kring van kleine monumentjes voorzien met hierop de namen van Draint´s commandanten.

Een half ingestorte eerste hulppost in de nabijheid van de abri.

Even verderop ligt langs de D905, die het slagveld doorsnijdt, de afslag naar Beaumont-en Verdunois village détruit. Een demarkatiepaal siert de wegsplitsing.

Deze demarkatiepaal staat, zoals vele exemplaren langs het front vanaf Nieuwpoort, wel erg rooskleurig geplaatst. In werkelijkheid veroverden de Duitsers kruising en dorp al in de eerste dagen van de slag om Verdun en reikten ze tot voorbij het dorp Fleury-devant-Douaumont, kilometers verderop. De tekst onder de casque Adrian is onleesbaar geworden.

In 1911 woonden slechts 186 inwoners in Beaumont-en Verdunois. Het gehucht verdween van de aardbodem tijdens de gevechten in februari 1916.

Pas 8 oktober 1916 heroverden de Fransen de ruines van het dorp.

 

-V-

Terug naar top