|
SCHETS
Van het gehele westelijke front is de Sarrebourgregio in Noordoost Frankrijk
(aantrekkelijk, groen en doorspekt met fraaie meren) waarschijnlijk het
minst besproken en bekend.
De geschiedenis is dan ook kort en heftig: tijdens de bewegingsoorlog van
1914, terwijl de Duitse aanval op België in volle gang was, vielen de Fransen
aan richting het Saarland, kregen een historisch pak slaag en waren binnen
enkele weken terug bij af.
En daar bleven ze 4 lange jaren.
|
Noordoost
Frankrijk, met linksboven (het toen Duitse) Metz, linksonder Nancy en de
frontlinie na 1914
|
|
TOEN
De Fransen popelden, net als de meeste Europese landen in augustus 1914, om
de strijd aan te gaan en de gezworen vijand Duitsland, dat in 1870 grote
delen van noordoost Frankrijk had geannexeerd, een lesje te leren.
Met een sterk verouderde uitrusting, kleurige uniformen en een volstrekt
naïeve tactiek (die sterk deed denken aan oorlogsvoering uit de tijd van
Napoleon) trok men in de eerste weken van de oorlog ten strijde, om
door moderne machinegeweren en gedegen verdedigend werk te worden teruggedrongen.
De verliezen waren, net als de onaangename verrassing, onthutsend
groot.
|
Een Franse
infanterist waakt in de loopgraven
De
tegenaanval liet niet lang op zich wachten: in korte tijd ging de weinige
terreinwinst op het Duitse grondgebied weer verloren en werden de Fransen
teruggedrongen tot voorbij de oorspronkelijke linies en tot voor de poorten
van Nancy. 22 augustus 1914 werd de bloedigste dag uit de Franse
militaire geschiedenis: 27.000 Fransen sneuvelden, waaronder veel waardevolle
officieren en onderofficieren. De Fransen zouden dit verlies 4 jaren voelen.
Aan de oostkant richting de Vogezen werden de Duitsers op de passen naar het
zuiden tegengehouden. St.Die lag midden in de frontlinie.
Lunéville ging verloren maar werd kort hierna herwonnen, waarna het front
stabiliseerde.
De gevechten werden, samen met die in de Vogezen, bekend onder de titel
"de slag om de grenzen."
|
Oorlogsschade
in Nancy, september 1914
|
|
In de marges van de begin 1915 betrokken loopgraaflinies werd sporadisch
gevochten, maar na de wervelende gebeurtenissen in het eerste oorlogsjaar
bleef het relatief rustig tussen Nancy en de Vogezen, met schermutselingen
rond Manonviller en Badonviller als bescheiden dieptepunten.
|
|
NU
Het golvende groene Lorraine is een aardige vakantieregio, bezaaid met bossen
en meertjes. Van de bewegingsoorlog en de loopgraven van na 1914 is vrij
weinig meer terug te vinden.
|
Fraaie
prent van het strijdgewoel rond Morhange ten noorden van Sarrebourg.
Dergelijke prenten kwamen in 1914, bij gebrek aan voldoende betrouwbare
fotoapparatuur, nog veel voor.
|
|
Enkele begraafplaatsen, een verloren monument en enkele voetnoten in lokale
musea kenmerken deze weinig aansprekende fase van de Grote Oorlog.
In de uitlopers van de fraaie Vogezen is op de passen soms nog een bijgehouden
monument te vinden.
Vrijwel alle graven zijn van 1914.
|
Kenmerkende,
kleine begraafplaats in de Lorraine-regio in de vroege morgen.
|
|
Wie in de streek rondrijdt, kan zich met mooi weer en de kenmerkende vrijwel
lege Franse wegen nog een voorstelling maken van de laatste legers die met
vaandels, pluimen op de helmen en felle kleuren ten strijde trokken.
Lorraine, glashard einde van een tijdperk, waardig voorbode van bloedige
jaren.
|
|
-V-
Terug naar top
|