Februari 2019: Fort Pannerden

Op een heerlijke lente-achtige zondag toeren we met vrienden in onze cabrio’s over de dijken van de Waal. Na een perfecte lunch besluiten we het gerenoveerde fot Pannerden te bezoeken, wat op een landtong ligt op de Nederlands-Duitsegrens.

Pannerden is onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en moest er voor zorgen dat de linie voldoende water had om de beschermende waterwal aan te maken. Het fort is jarenlang in verval geweest en is nu in volle glorie te bewonderen. De rondleiding is de moeite waard, het uitzicht op de landtong en de rivieren is prachtig en een mooie dronefilm maakte de middag perfect. De moeite waard !

April 2019: De Marne (west)

Eind april is het weer prettig en laden we de Picasso vol voor een 6-daagse trip naar het slagveld van de Marne. Omdat we van Parijs naar het oosten willen werken hebben we in Meaux en Chateau Thiery hotelletjes geboekt. Maar liefst 22 IGN-kaarten heb ik voorbereid en dat gaan we in die 6 dagen nooit halen. We gaan zover we komen.
De relatief grote drukte ten zuidwesten van Compiègne houdt het tempo laag, maar het weer werkt mee en het is relatief eenvoudig om de vele kerkhofjes en monumentje te vinden die ik heb ingetekend. De avonden genieten we van fraai lenteweer en kunnen we zelfs buiten dineren.

Goed te zien overigens dat de honderdjarige herdenking de Fransen tot grote daden heeft gebracht; vele monumenten en cimetières zijn duidelijk gerenoveerd en onder handen genomen. Vele hoogtepunten van jaren geleden zijn in prima staat en er is een groot bedrag uitgegeven om de Franse historie te behouden. Ik heb me op deze site vaak afgezet tegen de Franse verwaarlozing; nu is die trend gekeerd.

Opvallend is ook hoe gemakkelijk 1914 hier 1918 wordt en omgekeerd, hoe we zomaar tegen de Chemin des Dames aanzitten en plots ook in de uitlopers van de Champagneslagen.

Charmant zijn de bescheiden en verzorgde herinneringen en graven van september 1914 van alle betrokken partijen; jaren vóor de massaslachtingen van Somme, Verdun en Ieper. De Marne heeft zijn eigen karakter, met soms grote afstanden, de voortdurende wisselwerking van oude en nieuwe oorlogvoering, van rode broeken en Amerikaanse mariniers.

Zes zonnige dagen leveren 3300 foto’s en veel dronefilms op, en doen begin en einde van de Grote Oorlog herleven.

September 2019: De Marne (Centrum)

Begin september 2019 rijden we weer richting de Marne, voor het tweede deel van een drieluik.

We beginnen in de ochtendspits in Parijs, om de route van de taxi’s van de Marne te volgen. De ambtenaren op het stadhuis van Gagny helpen ons fantastisch, het dorpje waar de taxi’s verzamelden trekt daar nu zelfs bezoekers mee. Dagenlang volgen we het spoor langs de rivier. Brits, Amerikaans, Duits, Frans- alles door elkaar van ‘14 en ‘18.

We ontmoeten weer vele behulpzame Fransen, onder meer in Vouzy, waar een behulpzame dame met rood haar en roze schort me een uur lang helpt zoeken naar een pilotengraf. Of die burgemeester die op zijn vrije zaterdag twee Nederlanders aan de deur van zijn Mairie ziet morrelen en spontaan een rondleiding organiseert. Of de pastoor die een oud fabrieksterrein sloopte maar het monument voor de fabrieksarbeiders die in de oorlog om kwamen zorgvuldig heeft gespaard en me dat trots toont. Of vader en dochter die ons uitleg geven over de jaarlijkse herdenking van het wonder van de Marne.

Maar het hoogtepunt van de intensieve trip vormen de kleine Franse begraafplaatsen langs de linie, zorgvuldig gerestaureerd voor de honderdjarige herdenking, allemaal voorzien van verse bloemen en we merken op dat we op de dag af 105 jaar later op bezoek zijn. Dat doet wat.

- U-

Home