Brussel (3)
Van Brussel Centrum tot Etterbeek

 

Klik op de foto voor een vergroting

Twee foto’s van het monument voor het 9e en 29ste linieregiment aan de Diksmuidelaan in Brussel Centrum. Victor Voets, de ontwerper, is door Brussel heen vaker te vinden.

Het monument voor de Duif aan de schuitenkaai is een ode aan dit veelgebruikt communicatiemiddel. Victor Voets tekende ook hier voor het ontwerp.

De prachtige sculptuur is een passend eerbetoon. De beide zuilen aan weerszijden vermelden de oorlogsjaren en zijn helaas niet vrij van stompzinnig geknoei.

Op een paar passen van de duif staat dit vrij sombere monument voor de troepen die in de zgn. autos blindes (pantserwagens) de oorlog in gingen. Op de voet sieren de slagvelden: Flandres, Anvers, Reigersvliet.

Het contrast met het duivenmonument kan nauwelijks groter zijn. Grijs beton en abstracte lijnen.

Een straatnaam om trots op te zijn. De slag der zilveren helmen in de straten van Brussel.

Aan de place Poelaert in hartje Brussel staat het monument voor de Britse erkenning aan het Belgische Volk. Twee grimmige Britse soldaten houden de wacht voor de tekst: “Door het Britsche volk opgericht en aangeboden tot aandenken aan de hartelijke hulp van de Belgische burgers aan de gewonde soldaten en gevangenen Edelmoedige burgers genoten het ware liefdadige menschen wier recht geaardheid niet wordt vergeten”

Het monument behoeft nodig een restauratie.

Deze beelden zijn ook in Frankrijk op diverse plekken te vinden.

Het prachtige Belgisch infanteriemonument stond ten tijde van het bezoek in de steigers.

De beeltenissen aan weerszijden waren wel te bewonderen.

De kroon op het monument wordt bewaakt door vier met zwaarden bewapende infanteristen.

Als in beton gegoten..

Tekst op het klassiek vormgegeven monument voor de Genie aan de boulevard Brand Whitlock.

Allerlei klassiek motieven worden afgewisseld met de slagvelden van de Grote Oorlog. CH.Samuel tekende voor het ontwerp van het monument.

De ring achter het monument noemt ook de typen diensten die onder het geniewapen vielen.

Verwijzing naar het ereperk der gefusilleerden, voorzien van graffiti.

Het perk, waar gefusilleerden van beide wereldoorlogen zijn begraven.

Voorbeeld van een graf uit de Grote Oorlog.

Scene op de begraafplaats.

De grote graswal die het perk afschermt was tijdens de Grote Oorlog de fusilladeplek. Het ligt naast de bedrijvige gebouwen van de Belgische omroep.

Het dorpsmonument van Ukkel is een schitterende engel die een gevallene ondersteunt.

Op de randen staan de namen van de dorpsbewoners van Ukkel die de oorlog niet overleefden.

Aan de helden van de luchtvaart 1914-1918. Dit schitterende monument staat aan de avenue de Congo.

Ook hier is gekozen voor de symboliek van een engel die een gevallen held meevoert.

Tegel van de croix de feu, waaraan ook een medaille was verbonden. Het vuurkruis werd ingesteld op 6 februari 1934 en is de belangrijkste medaille ter ere van de 1e Wereldoorlog na de IJzer medaille. Deze medaille werd uitgereikt aan alle soldaten die aan het front onder vuur gelegen hadden en hiervoor de vuurkaart ontvangen hadden.

Gabrielle Petit, een Belgische oorlogsheldin. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog is ze verloofd met een militair. Alhoewel ze het liefst aan de zijde van haar verloofde zou strijden, geeft ze zich op als vrijwilligster voor het Rode Kruis. Later treedt ze in dienst van de Britse Inlichtingendienst. In Engeland krijgt ze een korte opleiding die haar moet voorbereiden op spoorwegspionage. De Duitse troepenbewegingen per spoor worden door haar doorgegeven aan de geallieerden. Gebruikmakend van vermommingen reist ze door België. De rapporten schrijft ze op kleine blaadjes zijdepapier die ze in haar kleding verstopt. Begin 1916 loopt ze echter in de val. Ze wordt gearresteerd en ter dood veroordeeld voor "krijgsverraad bestaande uit verspieding". Op 1 april 1916 wordt ze voor het vuurpeloton gezet.

Het monument straalt wilskracht en verzet uit. Het staat op het St.Jansplein in hartje Brussel.

Roemrijke woorden van Petit op de voet van het monument.

Fraai monument voor twee vrouwen: Marie Depage en Edith Cavell.
Edith Louisa Cavell (Swardeston,, Norfolk, 4 december 1865 - Brussel, 12 oktober 1915) was een Britse verpleegster die door een Duits vuurpeloton tijdens de Eerste Wereldoorlog in België werd gefusilleerd. Haar laatste woorden waren: "Nu ik hier sta, in het zicht van de Heer en de eeuwigheid, besef ik dat vaderlandsliefde niet genoeg is. Ik moet ook geen haat of bitterheid voor wie dan ook voelen." Ze had tijdens deze oorlog dienstplichtige Belgen helpen onderduiken en Britse en Franse soldaten over de Nederlandse grens geholpen, reden waarom de Duitsers haar ter dood brachten. Haar dood veroorzaakte in 1915 internationale verontwaardiging.

Inmiddels zijn de straat, het tramstation en het ziekenhuis naar Cavell genoemd en vinden we haar monument tot in Australië.

Het tramstation aan de avenue Winston Churchill.

Het verhaal van Depage is wat bescheidener. Haar verhaal hangt juist om de hoek.

Naast de Abdij van Vorst aan de chaussée de Bruxelles is dit prachtige oorlogsmonument te vinden.

De symboliek druipt van de beelden af. De tekst in de voet luidt: “aan onze helden”

Aan beide zijden zijn kleinere sculpturen te vinden die de Tweede Wereldoorlog herdenken. Het geheel is fraai in balans.

Aan de Tweede Lansiersregimentenlaan tussen de twee grote kazernes van de politie vinden we het monument voor het 2e regiment lansiers. Het heldhaftig panorama is dusdanig vervaagd dat niet duidelijk is wat het voorstelt. Aan beide zijden is het monument versierd met kruizen en vaandels.

 

-V-

Terug naar top